Een zin die opkwam na het ontwaken uit een droom. Een zin die blijft resoneren en laagje voor laagje door me heen zakt. Mijn Lot voelt enorm verwerven met het Dierenrijk. Al vanaf m’n geboorte. Altijd dieren in mijn buurt. Ook een enorme interesse die zich uitte in alles lezen over dieren wat los en vast zat. Later de opleiding dierenassistente, vrijwilliger bij het asiel, cursus dierencommunicatie , coaching met paarden. Geld geven aan goede dieren-doelen. Dieren dieren dieren. Door dieren heen beleef ik Werkelijkheid. Werkelijkheid en onvoorwaardelijke Liefde. Zo zuiver. Dieren staan dichtbij Werkelijkheid, om allerlei redenen die er in dit wijzen niet toedoen. Wat er wel toedoet is dit : Voor je werk met en voor de dieren, is het heel erg belangrijk om de mensheid in te sluiten. Zolang je tegen de mens strijdt, omdat er zoveel dierenleed is, er een oordeel over hebt in je hart hoe slecht de mensen zijn, je jezelf daarmee afsnijdt van onderdeel zijn van de mens en op de dieren plakt dat ze gered moeten worden, zal het de dieren niet beter gaan. An endless cycle. Ik heb dit zo helder doorgekregen. Waarom ik geroepen ben door de paarden. Waarom dit voor mij de juiste combinatie voor mens en dier is om te kunnen leren, groeien en liefhebben, samen te vallen met jezelf en de Stilte waaruit je opkomt. En hoewel dit proces niet op te zoeken, te versnellen of te willen is, en jij en ik precies zijn waar we moeten zijn op deze prachtige plek die we Aarde noemen, nodig ik je wel graag uit , met heel m’n hart: Heb de mensheid lief. Heb jezelf en alle delen van jou lief. Voor de dieren. “Het zal de dieren beter gaan, als het de mensen beter mag gaan.’
