Ik wil het met jullie hebben over dienen.
Over dienen vanuit je hart.
Heel lang had ik het gevoel dat ik weinig werkelijke diepe voldoening ervaarde. Dat innerlijke vrede weer snel ingewisseld werd voor onrust, na een inzicht of een mooie stilte wandeling in de natuur.
Mijn leven ging veel over erkenning van buitenaf. Dat houdt onrust in stand, omdat je gevoel van waarde dus afhangt van wat er die dag gebeurt.
En daar komt ie zomaar, de innerlijke vrede, geen kunstje, geen m’n best doen. Gewoon daar in de modder. Traan over mijn wang
Toen we hier kwamen wonen wist ik dat mijn leven zou veranderen. Paarden aan huis betekent toewijding, door weer en wind, elke dag. Met ze zijn, een holding space bieden, het gaat veel verder dan een goede huisvesting.
In het begin vond ik het zwaar, ik moest van redelijk zelf in te vullen tijd naar fulltime aanwezig zijn, maar ik wist dat ik het kon. Wat het me zou brengen.
Dienen met heel mijn hart. Mijn dieren dienen, de planten en de bomen, de aarde tussen mijn vingers laten gaan, mijn huid laten verweren door de seizoenen.
En daar komt ie zomaar, de innerlijke vrede, geen kunstje, geen m’n best doen. Gewoon daar in de modder. Traan over mijn wang. Wat een eenvoud, wat een schitterende nietsheid en allesheid tegelijk